⒈ 遍野。
⒉ 廣闊的原野。
引唐 朱慶馀 《早發(fā)廬江途中遇雪寄李侍御》詩(shī):“蘆葦聲多雁滿陂,濕云連野見山稀。”唐 韓偓 《冬日》詩(shī):“愁處雪煙連野起,靜時(shí)風(fēng)竹過(guò)墻來(lái)。”
引清 厲鶚 《西溪道中》詩(shī):“連野看峯秀,晴云忽有無(wú)。”